Pomnik Pamięci Bergen-Belsen

Początkowo założony jako obóz jeniecki w 1940 roku, obóz Bergen-Belsen został przekształcony w obóz koncentracyjny w 1943 roku. Kompleks obozowy obejmował różne sekcje, takie jak obóz jeniecki, "obóz mieszkalny" dla więźniów żydowskich i "obóz więźniów" dla więźniów nieżydowskich.

Przez cały okres funkcjonowania Bergen-Belsen przetrzymywano w nim zróżnicowaną grupę więźniów, w tym Żydów, więźniów politycznych, Romów, "aspołecznych", przestępców, Świadków Jehowy i homoseksualistów. Wraz z postępem wojny obóz stawał się coraz bardziej przepełniony, a więźniowie ewakuowani z obozów położonych bliżej frontu przybywali do niego w dużych ilościach. W kwietniu 1945 roku populacja wzrosła do ponad 60 000 osób, co doprowadziło do katastrofalnych warunków życia. Obóz słynął z fatalnych warunków. Panowało w nim przeludnienie, a więźniowie borykali się z niedożywieniem i chorobami. Brak warunków sanitarnych i opieki medycznej doprowadził do wybuchu epidemii tyfusu, gruźlicy i czerwonki, powodując dziesiątki tysięcy zgonów. Wśród ofiar były Anne Frank i jej siostra Margot, które zginęły w obozie.

Szacuje się, że w obozie zostało zabitych lub zginęło zaraz po jego wyzwoleniu 52 000 więźniów z całej Europy. 15 kwietnia 1945 roku brytyjska 11 Dywizja Pancerna wyzwoliła Bergen-Belsen. Wyzwoliciele znaleźli ponad 60 000 wycieńczonych i chorych więźniów oraz tysiące niepogrzebanych zwłok. Przerażające warunki głęboko wpłynęły na opinię publiczną i stały się symbolem nazistowskiej brutalności. Brytyjskie władze wojskowe straciły komendanta obozu Josefa Kramera i innych członków załogi po procesie w 1945 roku.

Po wojnie Bergen-Belsen służył jako największy obóz dla przesiedleńców (DP) w Niemczech i mieścił ponad 11 000 ocalałych Żydów. Obóz stał się centrum działalności politycznej i społecznej żydowskich DP, a ocaleni organizowali działalność polityczną, kulturalną i religijną oraz bronili prawa do emigracji do Palestyny.

Dziś Miejsce Pamięci Bergen-Belsen służy jako muzeum i centrum edukacyjne. Zachowuje ono pamięć o tych, którzy cierpieli i zginęli w obozie oraz edukuje przyszłe pokolenia na temat Holokaustu. Miejsce pamięci obejmuje wystawy, zachowany teren obozu oraz zasoby edukacyjne, przybliżające odwiedzającym historię obozu i jego roli w Holokauście.