​​RAF Hibaldstow​

​​Lotnisko z trzema trawiastymi pasami startowymi było siedzibą 12 Grupy. Ponieważ była to grupa myśliwców, samoloty mogły korzystać z bardziej miękkich pasów startowych i nawierzchni trawiastych.

​Najpierw, do września 1941 roku, operował stąd 255 dywizjon z myśliwcami nocnymi Hurricane i Defiant. Zostały one zastąpione przez 253 dywizjon z samolotami Hurricane. Oprócz tego do bazy przybyły samoloty Douglas Havoc, które służyły do nocnego przechwytywania innych maszyn.

​Douglas Havoc były wyposażone w duże i mocne reflektory zamontowane w dziobie. Dzięki wykorzystaniu radaru, celem tych samolotów było lokalizowanie wroga w nocy, a następnie oświetlenie go, umożliwiając w ten sposób przechwycenie myśliwcom Hurricane. Okazało się to jednak nieskuteczne, w wyniku czego 253 dywizjon został przeniesiony do Afryki Północnej.

Z relacji stacjonujących tutaj osób wynika, że na początku 1945 roku mechaniczkę lotniczą Margaret Horton spotkała niemała przygoda. Po serwisie silnika porucznik Cox zabrał swojego Spitfire’a AB910 na lot testowy. Horton usiadła na tylnym ogonie samolotu, aby nie wywrócił się on na pasie startowym. Zapominając o niej, Cox wystartował z Horton, trzymającą się kurczowo ogona. Spitfire wzniósł się na wysokość 800 stóp, okrążył lotnisko i bezpiecznie wylądował. Zarówno Horton, jak i Cox wrócili z tego lotu bez szwanku.

Dziś lotnisko jest nadal wykorzystywane do lotów cywilnych, a większość pasów startowych i okrężnych dróg do kołowania wciąż jest na swoim miejscu. Znajduje się tam także centrum dziedzictwa, a także kilka pomników upamiętniających jednostki, które służyły na tym lotnisku.