​​RAF Waddington​

​​Kiedy 1 kwietnia 1918 r. utworzono Królewskie Siły Powietrzne, lotnisko przeszło pod ich kontrolę. W latach 30. XX w. rozbudowano je w ramach programu przygotowań do ewentualnej wojny. Rozbudowa objęła postawienie pięciu hangarów i stworzenie infrastruktury w północno-zachodniej części lotniska.

W momencie wybuchu II wojny światowej lotnisko w Waddington było w pełni operacyjne. Stacjonowały tutaj dywizjony 44 i 50 z samolotami Hampden, które natychmiast wkroczyły do ​akcji w dniu, w którym Wielka Brytania wypowiedziała wojnę, atakując cele niemieckiej marynarki wojennej w Kilonii.

Wojna dotarła tutaj 9 maja 1940 r., kiedy miał miejsce niemiecki nalot na wioskę i lotnisko. Dwie miny spadochronowe spowodowały zniszczenie kościoła i dziewiętnastu domów. Lotnisko zostało również trafione, w wyniku czego zginęło czterech członków personelu schronu przeciwlotniczego oraz osiem kobiet działających w NAAFI – organizacji prowadzącej kantynę. Jedną z ofiar była jej kierowniczka, a odbudowaną mesę nazwano jej imieniem.

​17 kwietnia 1942 r. sześć Lancasterów z 44 rodezyjskiego dywizjonu z Waddington wraz z sześcioma Lancasterami z 97 dywizjonu z Woodhall Spa wzięło udział w nalocie. Celem była fabryka silników wysokoprężnych MAN w Augsburgu w Niemczech, a atak miał zostać przeprowadzony w biały dzień i na niskim poziomie. Nalot okazał się bardzo kosztowny. Fabryka została trafiona, ale nie doprowadziło to do zatrzymania produkcji. Z akcji wróciły tylko dwa Lancastery z 44 dywizjonu i trzy z 97 dywizjonu. Spośród 85 członków załogi, którzy brali udział w tej operacji, 49 uznano za zaginionych. Dowódca eskadry John Nettleton, który poprowadził nalot i wrócił do Waddington, został odznaczony za swoje czyny Krzyżem Wiktorii.

Obecnie lotnisko jest wciąż używane przez RAF i jest siedzibą zespołu akrobacyjnego RAF o nazwie Red Arrows. Wokół głównej bazy znajdują się pomniki i centrum dziedzictwa, które są dostępne dla zwiedzających, ale wymagane jest wcześniejsze umówienie się.