​​RAF Metheringham​

​​Lotnisko wchodziło w skład 5 Grupy i zostało wyznaczone jako lotnisko bombowe klasy „A”. Składały się na nie trzy betonowe pasy startowe i trzy hangary. Komunalne kwatery dla personelu znajdowały się po południowo-zachodniej stronie lotniska, a magazyny bombowe na północy.

Lotnisko zostało również wyposażone we wczesną eksperymentalną wersję systemu intensywnego rozpraszania mgły (FIDO). Siedem dużych zbiorników paliwa pompowało je do dwóch rur paliwowych po obu stronach pasa startowego. Kiedy zapalano palniki z otwartym płomieniem wzdłuż głównego pasa startowego, ciepło unosiło się i rozpraszało mgłę. To z kolei mogło oświetlać pasy startowe i sprawiało, że były wyraźniej widoczne.

Od listopada 1943 roku na lotnisku stacjonował 106 dywizjon ze swoimi Lancasterami, który przebywał tu aż do zakończenia II wojny światowej. W tym czasie jeden samolot, Lancaster JB663 ZN-A, nazywany „King of the Air”, wykonał łącznie 111 misji bombowych. Żołnierzy służących w tym dywizjonie odznaczono łącznie aż 267 odznaczeniami za waleczność, w tym przyznano nawet jeden Krzyż Wiktorii. To najwyższe odznaczenie za odwagę otrzymał sierżant Norman Cyril Jackson po misji do Schweinfurtu w nocy z 26 na 27 kwietnia 1944 r., kiedy wspiął się na skrzydło samolotu w trakcie lotu, aby ugasić pożar spowodowany niemieckim atakiem.

Oprócz okrężnych dróg do kołowania, które nadawały kształt lotnisku, do dzisiaj zachowały się fragmenty pasa startowego, które są dostępne dla zwiedzających. Wciąż istnieją także niektóre budynki, w tym wieża obserwacyjna, którą można zobaczyć z okolicznych dróg. Po zachodniej stronie dawnego lotniska znajduje się Centrum dla zwiedzających lotnisko Metheringham. Pomnik 106 dywizjonu stoi z kolei po wschodniej stronie wzdłuż okrężnej drogi do kołowania.