​​RAF Ingham (Cammeringham)​

​​Lotnisko składało się z trawiastych pasów startowych, między którymi stał dom. Służył on jako mesa oficerska dla stacjonujących tutaj lotników. Na lotnisku znajdowały się również trzy hangary – dwa z nich na północ i wschód od lotniska wzdłuż okrężnej drogi do kołowania. Magazyn bomb znajdował się na południe od lotniska, po drugiej stronie drogi.

​Pierwszymi dywizjonami, które stacjonowały w Ingham, były polskie dywizjony bombowe 301 i 305, oba latające na samolotach Vickers Wellington. 20 czerwca 1941 r. dotarły one na lotnisko, które było stacją satelitarną RAF Hemswell. 28 maja 1942 r. dołączył do nich 300 Dywizjon Bombowy „Ziemi Mazowieckiej”, również latający na Wellingtonach. W pierwszej połowie 1943 roku dywizjon 301 poniósł ciężkie straty, biorąc udział w rozległych nalotach bombowych na niemieckie miasta, m.in. na Kolonię, Essen i Bremę.

​W listopadzie 1944 roku lotnisko zostało przemianowane na RAF Cammeringham, po tym jak wiele dostaw potrzebnych części zamiennych trafiło omyłkowo do Ingham w hrabstwie Norfolk oraz Ingham w hrabstwie Suffolk. Na początku 1945 r. loty wstrzymano z powodu zniszczenia trawiastych pasów startowych, a lotnisko ostatecznie zamknięto w grudniu 1946 r.

​Na terenie dawnego lotniska znajduje się obecnie centrum dziedzictwa i pomnik upamiętniający polskie dywizjony, które tutaj stacjonowały. Niektóre budynki z czasów wojny wciąż istnieją i można je zobaczyć z drogi.