Pointe de l'Observatoire - punkt obserwacyjny

Niewiele jest miejsc, w których obrona wybrzeża jest tak widoczna, jak właśnie w Pointe de l'Observatoire (Punkt Obserwacyjny). Z racji, że umocnienia znalazły się na obszarze, na którym de facto nie można budować, nie zostały one po czasie wykorzystane jako część lub wsparcie nowych obiektów. Spowodowało to zniknięcie znacznej części składowych Punktu Obserwacyjnego z widoku poprzez "wchłonięcie" przez nowopowstałe w okolicy wille, baseny czy mury.

Elementy obrony widoczne tutaj były stosunkowo dobrze chronione i stanowią bardzo interesujące świadectwo, chociaż intensywne użytkowanie tego miejsca współcześnie przez ludzi sprawiło, że niektóre pozostałości musiały zostać zabezpieczone i poddane renowacji, poprzez na przykład uzupełnienie ubytków, aby zapobiec zawaleniu.

System składał się głównie z dział artylerii przeciwlotniczej (Flak), różnych kalibrów od 20 do 88 mm. Mogły one zostać postawione w stan gotowości przy najmniejszym locie zbliżającym się do wybrzeża, dzięki wykrywaniu ruchów powietrza przez niemieckie radary w Dramont i La Baumette w Agay. Kilka "cystern" (murowanych konstrukcji ochronnych) mieszczących te działa można do dziś wyraźnie rozpoznać po ich sześciokątnym kształcie.

System umocnień był stale wzmacniany od jesieni 1943 r., co sprawiło, że bombardowanie wiaduktu Anthéor było niezwykle trudne i ryzykowne.

Obrona wybrzeża obejmowała również okopy i pojedyncze stanowiska wyposażone w karabiny maszynowe. W lipcu 1944 r. nazistowskie siły okupacyjne musiały stawić czoła coraz częstszym alianckim nalotom bombowym kierowanym na południe Francji, zwłaszcza na mosty na Rodanie, co odbywało się w ramach przygotowań do lądowania w Prowansji. W związku z tym postanowiono przenieść prawie wszystkie znajdujące się tu działa dalej na północ.

Droga dla alianckich konwojów powietrznych przewożących siły powietrznodesantowe była od tego momentu wolna. Przelatując nad masywem Cap Roux w Estérel, posiłki zostały zrzucone z samolotów lub wylądowały na szybowcach na równinie Le Muy w nocy z 14 na 15 sierpnia 1944 r., aby zabezpieczyć proces lądowania. Takie było również zadanie amerykańskich bombowców odpowiedzialnych za ostrzeliwanie plaż Saint-Raphaël i ułatwianie napierającym alianckim oddziałom przedostanie się na ląd.

Pokazuje nam to, że pomyślnie zakończone operacje wojenne to także kwestia szczęśliwego zbiegu okoliczności.