Calanque of Anthéor

Wiadukt Anthéor został uznany przez aliantów już w 1943 r. za strategiczny cel, który miał przeciąć jedyne połączenie kolejowe między południową Francją a północnymi Włochami. Przez wiadukt transportowano do 15 000 ton dziennie w celu zaopatrzenia nazistowskich armii.

Cel okazał się bardzo trudny do osiągnięcia. We wrześniu 1943 r. Królewskie Siły Powietrzne wysłały słynną eskadrę "Dambusters", która odznaczyła się precyzyjnym bombardowaniem zapór w Zagłębiu Ruhry. Drugie bombardowanie przez amerykańskie siły powietrzne miało miejsce kilka dni później, a następnie alianckie naloty bombowe trwały nieprzerwanie do czerwca 1944 roku. Spowodowały one jednak tylko niewielkie, szybkie do naprawienia szkody, ponieważ okupanci zainstalowali w okolicy liczne baterie dział przeciwlotniczych (Flak), co utrudniało trafienie tak wąskiego celu z powietrza.

Dopiero 15 sierpnia 1944 r., również w trakcie przygotowań do lądowania w Prowansji, trzy fale amerykańskich bombowców i niszczyciel USS Brooklyn zniszczyły dwa filary obiektu, czyniąc wiadukt nieprzejezdnym.

Trudno sobie wyobrazić, że ta opisywana mała zatoka pełniła również rolę plaży desantowej. Odgrywała ona strategiczną rolę, blokując wszelkie posiłki z rejonu Alpes-Maritimes. Wylądowało tu w sumie 860 żołnierzy z 1 Batalionu / 141 Pułku / 36 Dywizji Piechoty Stanów Zjednoczonych (z Teksasu).

Pierwsze dwie fale szturmu przebiegły bez większych trudności. Następnie siły polsko-rosyjskich jednostek operujących na miejscu (OST 661) otworzyły ogień do atakujących: uruchomiono karabiny maszynowe i działa. Dwie barki zostały zatopione, na szczęście po wyokrętowaniu żołnierzy. Inna nie była w stanie opuścić plaży. Co więcej, łódź dowodzenia została trafiona i musiała wrócić z powrotem na otwarte morze. O 10 rano plaża została uznana za zdobytą.

Batalion następnie ruszył w kierunku Agay, po czym powrócił, silniej uzbrojony, by posunąć się aż do Théoule-sur-Mer. Miejscowość osiągnięto dopiero 16 sierpnia, co wydłużyło się z powodu zaciekłego oporu wojsk okupacyjnych. 1200 osób zostało wziętych do niewoli.

Tablica na wiadukcie upamiętnia ten wyczyn. W tym miejscu zginęło 2 lotników, 2 marynarzy i 5 żołnierzy piechoty.