Od połowy września 1944 r. do końca lutego 1945 r. zaciekłe walki toczyły się w regionie między linią szczytów Hautes Fagnes a rzeką Rur. Ta faza II wojny światowej znana jest lepiej pod nazwą „Bitwy o lasy Huertgen”. W ciągu sześciu miesięcy zażartych i krwawych walk zginęło dziesięć tysięcy żołnierzy amerykańskich i niemieckich. Zgodnie z wolą najbliższych szczątki większości Amerykanów zostały repatriowane do USA celem ich pochowania na cmentarzach publicznych lub prywatnych. Ciała Niemców poległych w kampanii lasów Huertgen były grzebane na niemieckich cmentarzach wojennych, szczególnie w Huertgen i Vossenack, albo na komunalnych cmentarzach w okolicy. Większa część poległych żołnierzy niemieckich została przeniesiona przez Służbę Rejestracji Grobów Amerykańskich, wojskowe ramię Korpusu Kwatermistrzowskiego, na niemieckie cmentarze wojenne w Belgii i Holandii. Cmentarz Vossenack powstał na strategicznym miejscu, tj. na Wzgórzu 470, założonym przez niemiecką Komisję ds. Grobów Wojennych (Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge) między 1949 a 1952 rokiem. Dziś na cmentarzu są groby 2.347 osób poległych podczas wojny. Wśród nich jest 35 mężczyzn, który stracili życie biorąc udział w powojennych operacjach “Zespołu poszukiwawczo-rozbrojeniowego”. Od 21 maja 2005 r. wzniesiony przy wejściu na cmentarz pomnik upamiętnia Juliusa Erasmusa, niemieckiego kapitana inżyniera który – najczęściej ryzykując życiem – wydostał szczątki 1.569 swych byłych towarzyszy z pól walk w lasach Huertgen i osobiście pogrzebał je na tym wzgórzu.