Nadziemny schron kolejowy przy Friedrichstraße wznosi się na rogu ulic Albrechtstraße i Reinhardtstraße w centrum Berlina. Obiekt został zbudowany w 1942 r. z przeznaczeniem na schron kolejowy przy Friedrichstraße. Prace projektowe rozpoczęto w 1941 r. pod kierunkiem Alberta Speera w ramach “Planu Działań Natychmiastowych” Führera, zakładającego budowę schronów przeciwlotniczych dla ludności cywilnej. Pierwsza faza nalotów na Berlin miała miejsce w sierpniu 1940r. i trwała do jesieni 1941 r. W 1944 r. alianci rozpoczęli regularne ataki powietrzne na Berlin, a w lutym i marcu 1945 r. bombardowania zdarzały się niemal codziennie. Schron został zaprojektowany głównie dla ochrony pasażerów z pobliskiej stacji kolejowej Friedrichstraße, a także cywilów z okolicznych dzielnic mieszkaniowych. Również osoby obecne w teatrze Deutsches Theater mogły szukać tam schronienia słysząc wycie syren ostrzegających o nalocie. Schron mógł pomieścić do 1.500 osób. Po kapitulacji w maju 1945 r. siły radzieckie zajęły obiekt, przeznaczając go na więzienie. Począwszy od połowy lat pięćdziesiątych, schron był używany przez berliński Ludowy Kombinat Owocowo-Warzywny jako magazyn. Po upadku reżimu Niemiec Wschodnich na przełomie lat 1989-1990 schron przechodził z rąk do rąk, zmieniając przeznaczenie. Służył między innymi jako scena muzyczna techno. Sytuacja zmieniła się w 2003 r., kiedy właścicielem schronu został Christian Boros. Obiekt został odrestaurowany i obecnie służy jako miejsce wystaw jego kolekcji sztuki współczesnej. Ze względu na swe szczególne historyczne znaczenie budynek został objęty ochroną konserwatorską. Schron można zwiedzać wyłącznie z przewodnikiem.