Gisela Stange urodziła się 14 marca 1929 roku w Berlinie. W wieku dziesięciu lat dołączyła do Hitlerjugend, nazistowskiej organizacji dla młodych ludzi. Od 1939 roku cała młodzież w wieku od 10 do 18 lat była zobowiązana do wstąpienia do organizacji. Z dala od ich rodzin, młodych ludzi nauczano o nazistowskiej ideologii. W styczniu 1945 roku Gisela Stange ukończyła kurs pierwszej pomocy w HJ i została tzw. Gesundheitsdienstmädel. Od lutego 1945 należała do służby medycznej niemieckiej Volkssturm, formacji wojskowej oddelegowującej młode osoby oraz starszych mężczyzn na front w schyłkowej fazie wojny. W kilka dni po 16 kwietnia 1945 roku, kiedy radzieckie siły zbrojne rozpoczęły ofensywę w Berlinie, ona oraz inni członkowie Volkssturm otrzymali nakaz przemieszczenia w kierunku centrum miasta. Ryzykując własnym życiem, musiała ratować rannych żołnierzy. Dotarła bardzo daleko – aż do siedziby rządu. Stąd uciekła na północ, tunelami szybkiej kolei miejskiej i metra. Podczas tej wędrówki została draśnięta kulą w głowę. Została pojmana przez sowieckich żołnierzy na stacji metra Seestraße w północno-zachodnim Berlinie i zabrana do niewielkiej, położonej nieopodal fabryki. Obawiając się gwałtu, ukryła swoje długie włosy, ale jej kamuflaż został szybko odkryty. Radzieccy żołnierze kopali ją w twarz do momentu, gdy wybili jej kilka zębów. Dzięki interwencji radzieckiego oficera oszczędzono jej jednak gwałtu. Trzy dni później, wraz z innymi więźniami, została zmuszona do marszu na wschód od Berlina. W chwili nieuwagi uciekła i powróciła do swojej rodziny w mieście.