Większość żołnierzy pochowanych na cmentarzu wojennym w Niederbronn zginęło podczas Operacji Nordwind, rozpoczętej przez Hitlera 31 grudnia 1944 roku. Operacja była desperacką próbą odzyskania Alzacji. Zaciekłe walki wybuchły w wioskach takich jak Wingen-sur-Moder, Reipertswiller, Philippsbourg w północnych Wogezach, Hatten oraz Rittershoffen położone na północ Haguenau czy Herrlisheim położone na przyczółku na północ od Strasburga. Po wojnie tysiące poległych niemieckich żołnierzy pochowano w grobach rozrzuconych po całym rejonie. W 1961 wszystkie groby zostały przeniesione na dawny amerykańsko-niemiecki cmentarz położony na wzgórzu, wznoszący się nad strategiczną przełęczą nad Niederbronn i równinami. Na cmentarzu znajduje się także 1500 grobów nieznanych żołnierzy. W 2200 grobach pochowani są żołnierze Waffen-SS, choć informacja ta nie jest umieszczona na nagrobkach. Na cmentarzu znajdują się nagrobki poległych siedemnastu narodowości; to wyraźnie wskazuje na fakt, że w schyłkowych etapach wojny niemiecka armia częściowo polegała na zagranicznych siłach. Groby żołnierzy poległych w czerwcu 1940 roku wskazują, że fortyfikacje na Linii Maginota zdołały zatrzymać choć część niemieckich wojsk. Wśród pochowanych są także członkowie Volkssturm - jednostki milicji utworzonej w 1944 roku - oraz kierujące ambulansami kobiety, kilkoro cywili oraz niemieckich jeńców wojennych, którzy zmarli po wojnie podczas usuwania min. Zarówno ten cmentarz, jak i mniejsza nekropolia w Bergheim nieopodal Colmar są utrzymywane przez Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge - prywatne stowarzyszenie, którego celem jest szerzenie pokoju. Zarządza ono również znajdującym się w pobliżu nekropolii Młodzieżowym Centrum Alberta Schweitzera.