Koszary Dossin zostały wzniesione w roku 1756 dla 2400 żołnierzy. Służyły wojsku. Służyły celom wojskowym do lipca 1942 r., gdy niemiecki okupant zamienił je w obóz przejściowy dla Żydów i Romów. Łącznie do Auschwitz-Birkenau i innych obozów trafiło stąd 25 484 Żydów oraz 352 Romów i Sinti. Mniej niż 5% z nich przeżyło wojnę. We wrześniu 1944 r., po wyzwoleniu znacznej części Belgii, koszary Dossin stały się obozem internowania dla podejrzanych o kolaborację, którzy oczekiwali na proces. Pięćdziesiąt lat po wojnie obiekt stał się Muzeum Deportacji i Ruchu Oporu. W roku 2011 cały kompleks otrzymał nazwę: Miejsce Pamięci, Muzeum i Centrum Dokumentacji Holokaustu i Praw Człowieka. Muzeum przedstawa historię Holokaustu, okupacji niemieckiej, antysemityzmu i kolaboracji w Belgii. Holokaust przedstawiany jest z punkty widzenia sprawców i ofiar. Ofiary spoglądają na zwiedzających z ogromnych fotografii umieszczonych na ścianach. Dzięki temu odzyskują tożsamość, w odróżnieniu od prześladujących ich mas. Muzeum opowiada nie tylko dzieje II wojny światowej, lecz sięga dalej. Wychodząc z przykładu Holokaustu analizowane są ponadczasowe mechanizmy presji grupy i zbiorowej przemocy, które w sprzyjajacych warunkach mogą doprowadzić do masowych mordów i ludobójstwa. Czyni to z Dossin także muzeum masowej przemocy. Centrum Dokumentacji posiada zbiór dokumentów należących do 4400 wywiezionych Żydów: listów, dowodów tożsamości oraz pozwoleń na pracę.