12 września 1944 r. pierwsze oddziały amerykańskie przekroczyły granicę niemiecką w pobliżu wioski Roetgen pod Aachen. Postępując ku temu najdalej wysuniętemu na zachód dużemu miastu niemieckiemu jednostki 1. Armii Amerykańskiej parły na lasy Huertgen w górach Eifel na południe od miasta, żeby zabezpieczyć flankę. Początkowo Amerykanie nie byli w stanie w żaden decydujący sposób przebić się ku Renowi. Do połowy października ponawiali wysiłki. Najpierw chcieli zająć strategicznie ważne miasteczko Schmidt na północny zachód od Zalewu Rur. Rankiem 2 listopada 1944 r. rozpoczęła się tzw. Bitwa o Schmidt, albo - jak mówią Niemcy - Allerseelenschlacht (“Bitwa dnia zmarłych”). 28. Dywizja Piechoty amerykańskiej wystawiła trzy pułki do ataku na Schmidt. Drugiego dnia jednemu z nich udało się dotrzeć do kościoła w miasteczku. Dla dwóch pozostałych przedarcie się przez gęste lasy okazało się bardzo trudne, poniosły ciężkie straty. Wówczas jednostki amerykańskie w miasteczku znalazły się pod ostrzałem artyleryjskim niemieckiej 89. Dywizji Piechoty i 272. Dywizji “Grenadierów Ludowych”. Nieznajomość terenu sprawiła, że wysłane im na wsparcie czołgi amerykańskie ugrzęzły. Poza tym, oddziały amerykańskie nie doceniły siły niemieckiej obrony. Z kolei dla Niemców utrzymanie lasów Huertgen było konieczne, bowiem był to teren przeszeregowania się przed planowaną ofensywą na Ardeny, zwaną “Bitwą o wybrzuszenie”. Wszystkie starania aliantów o zorganizowanie zaopatrzenia zawiodły. Amerykanie na odsłoniętym grzbiecie między miejscowościami Vossenack i Schmidt byli dziesiątkowani przez niemiecką artylerię aż do 8 listopada 1944 r., kiedy to dostali rozkaz odwrotu.