Po przełamaniu linii obrony na zachód od Saint-Lô w końcu lipca siły amerykańskie wbiły się daleko poza linie niemieckie, a następnie ruszyły na północ w kierunku Le Mans, Alençon i Argentan. W międzyczasie armia brytyjska i kanadyjska spychały siły niemieckie od północy w kierunku miasta Falaise. Niepowodzenie kontrataku niemieckiego w dniu 7 sierpnia oraz nieprzemyślane żądanie Hitlera, nakazujące utrzymywanie zajmowanych pozycji doprowadziło do całkowitego okrążenia niemieckiej 7. Armii. Wahanie dowództwa aliantów opóźniło ostateczne zamknięcie kotła aż do 19 sierpnia, kiedy to do 90. Dywizji Piechoty USA dołączyły w Chambois, od północy, oddziały 1. Polskiej Dywizji Pancernej. Okrążeni i ostrzeliwani przez artylerię aliancką, Niemcy próbowali przedrzeć się na siłę ponawiając desperackie ataki na wzgórza Mont-Ormel, gdzie natknęli się na oddziały polskie. Straty po obu stronach były ciężkie, ale kilkuset żołnierzom polskim na Mont-Ormel udało się utrzymać pozycje. Niemcom udało się uciec, ale ich straty były olbrzymie: około 10.000 zabitych i 40.000 do 50.000 wziętych do niewoli. W niektórych miejscach, w tym na mostach przez rzekę Dives i drogach graniczących z Mont-Ormel widok ciał ludzkich i trupów końskich był zatrważający. Z miejsca pamięci na szczycie Mont-Ormel rozciąga się panoramiczny widok doliny rzeki Dives. Stąd, korzystając z animowanej mapy, można prześledzić poszczególne stadia bitwy.